Έχοντας ακόμα λίγα παλετόξυλα προς εκμετάλλευση, μπαίνω στον πειρασμό να δοκιμάσω κάτι με μπάλσα και να αυξήσω τον αριθμό των ημερολογίων για το νέο έτος (Υπάρχουν δεκάδες ακόμα υλικά στο χώρο και ιδέες που περιμένουν, γι' αυτό ας βάλω σε ορισμένα τέλος...κι ας γίνει η αρχή του τέλους με τα "καδρόνια-ημερολόγια". Εκατό,περίπου, δεν τα λες και λίγα!)
Ο χρόνος πιέζει απίστευτα, κι όσο κι αν τραβομαλλάω το 24ωρο,έως 20ωρο κατάφερα να το φτάσω και να 'χει "νόημα",μετά αρχίζει η ζαλούρα...
Την πεπατημένη λοιπόν : τα ήδη έτοιμα χαρτονάκια μου που χρησιμοποίησα για τον πηλό (άν είναι να σκεφτώ κιόλας νέα σχέδια και να κάνω από την αρχή όλη τη διαδικασία, την π..τσήσαμε) και το πριονάκι για τη μπάλσα..
Παρόλο που δεν το έχω ξαναδουλέψει, μου φέρετε με τακτ. Κι εγώ επίσης.
Σχεδιάζω και κόβω.
Με τα σκατολοΐδια που χαράζω τον πηλό, κάνω δοκιμή και στο "νέο" (για μένα) υλικό.
Όλα "ρολόϊ"!
Κάνει ψιλοσκασίματα σε ορισμένα νερά του , αλλά μοιάζει να παραμένει σε κοντρόλ. Το παίζω ψύχραιμη, καθώς το βάψιμο πάντα βοηθάει.
Φινίρισμα με γυαλόχαρτο
και τελείωμα με ακρυλικά
Και τελικά, νομίζω πως είχα δίκιο!
Δε με πούλησε το ενστικτάκι μου!
Έχοντας ανάγκη από χρώμα, είπα να το παρακάνω λιγάκι (είπανε της γριάς να κλ@σει κι αυτή...ξέρετε...έβαψε με πράσινο!)
Και το "παράκανα"!
Η χαρά του χειμώνα!
Θαρρώ πως ήρθε η ώρα για... green peace!
Φιλιά κατάμουτρα και χρωματιστά, νεραϊδογειτονιά!
Καλά σας πράγματα!
Καλά σας πράγματα!
