Voodoo or not voodoo

Αφού άδειασα το σπιρτοκουτοπαλατάκι μου από τα έτοιμα, κι ενώ περιμένω κασιαρισμένα ξύλα να τραβήξουν και πήλινα να στεγνώσουν, έχω ένα μικρό κενό ανεκμετάλλευτο.
Σε αυτό το χρονικό σημείο το πνεύμα του κακού κάνει το "τσαφ" στο διεστραμμένο μου μυαλό...
Ως γνωστόν "Αργία μήτηρ πάσης κακίας"!!!!!!!
Στριφογυρνώ σα μανιασμένο ξωτικό και συλλέγω στο τραπέζι τα αναγκαία.
Κεριά?
Πού έχω κεριά?
Φτουοουουουουουουοουουουου! ΔΕΝ ΕΧΩ ΚΕΡΙΆ !!!!!!!!
Και τώρα που τα κεριά τα μεταμόρφωσα, το κουκλάκι με τι να το φτιάξω? οεο?
Την τύχη μου μέσα!
Άμα με πιάνει το καλλιτεχνικό, ξεχνάω το πρακτικό!
Και να πεις δεν το είχα σκεφτεί? Καιρό τώρα το οργάνωνα!
Ακόμα και με πηλό είχα κάνει πρόβα το ομοίωμα!
Το τι φωτογραφία ανασκάλεψα, τι στης Βιλλιώτη τις οδηγίες ζωγραφικής ανέτρεξα για κλίμακα , τι
στο YouTube παρακολούθησα τελετές , τι το "δαιμονισμένο άγγελο" (απίστευτη ταινία!!! και λατρεμένη!!!!) ξανάδα...
Σκατ@ τα 'κανα πάλι!!!!!!
Και το είχα τόσο καλά οραματιστεί!
Το γέμισμα θα ήταν τα μαλλιά , με το σχοινί θα έφτιαχνα θηλιά κρεμάσματος , με την κορδέλα στεφάνι εις μνήμην ( καθότι μωβ! ) , το βαζάκι το είχα για να λειώσω τελικά το ομοίωμα αφού το ψαλίδιζα για αρκετή ώρα!!!!
Τι ήθελα το φελλό ?
Πλάκα κάνεις?
Ο εγκέφαλος της κούκλας θα ήταν, καλέ ? Τι πιο "φυσικό" υλικό?

Κι όλες αυτές τις καρφίτσες τι να τις κάνω?
Το κεφάλι μου έσπασα, αλλά το βρήκα!
Δεν θα πήγαινε χαμένο τίποτα!



Με πίκρα απίστευτη, και την καρδιά μου πέτρα, πήρα τα λιγοστά σύνεργα της τελετής κι έφτιαξα...πελότες!!!!!

 



Και ο σκοπός μου πήγε παραπίσω, γιατί καρφίτσες έχω κι άλλες!!!!
Πού θα μου πάει!
Όλο και κάποιο κερί θα πέσει στα χέρια μου πριν την Ανάσταση!!!!!
Πάω όμως γιατί και τα πήλινα στέγνωσαν, κι η κάσια τράβηξε.

Φιλιά κατάμουτρα!!!!
Καλή μας μέρα!



 

Τα νέα εσωκλείωνται

Πηλός γεμιστός με εφημερίδες.

Συνταγή κλασσική.

Πειραματισμοί φόρμας και χρωμάτων.







 

 

Μην αναρωτηθείς, αναγνώστη, για το "αναίτιο" πλήθος των φωτογραφιών.
Φυσάει κόντρα
Να γεμίσω τη μέρα σου με χρώμα κι ευχή για καλή τύχη. ήθελα!
Ίσως και τη δική μου...

Μια τελευταία ευκαιρία

Σε κεριά που θα πετάγονταν, καθώς το κατάστημα δεν τα θεωρούσε "εμπορεύσιμης" αξίας

Σε μια γυάλα, από λάμπα που δεν υπάρχει πια,

σε μπουκαλάκια αδειανά, σε καπάκια φελλού, κι ένα μικρό "λυχνάρι"

Ντεκουπάζ με καψαλισμένο φύλλο από βιβλίο

Ριζόχαρτο και πλέγμα,

Ξηροί αρωματισμένοι καρποί και κεραμικά

Διάκοσμος από κουτί αναψυκτικού και κλωστές λινάτσας.

(Από όλα τους, το τελευταίο είναι "Κορίνα")

Ένα γεύμα αγάπης ετοιμάστηκε.

Φτιαγμένη από πάντα της να προστατεύει το φως,

σκέφτηκα να της βάλω ένα φελλό ως βάση,

να τον σκάψω και να προσθέσω ρεσώ

Και το λυχνάρι, ίσως με τούτη τη μεταμόρφωση κάποιος να το καταδεχτεί

σε ένα γεύμα, με άρωμα από Ελλάδα

Τα βαζάκια θα φιλοξενήσουν αρωματισμένη άμμο και "χάρτινα"

Τελικά, είναι νοοτροπία και άποψη πως,

 "όλα αξίζουν μια τελευταία ευκαιρία".

Καλή σας μέρα!