Τρίτη 30 Ιουλίου 2013

Όσο μπορείς,βράχια γυμνά

Θυμάμαι περασμένα καλοκαίρια,
Σε πολύβοες πλαζ
Με στημένα νυφοπάζαρα
και θλιβερά οφθαλμόλουτρα γύρω μου
Ποτέ μέσα σε εκείνο το χάος
δε συνάντησα πλάσμα της φύσης που να καταδεχόταν το συνωστισμό
Μια "ξέρα" από κορμιά χαμένα,
σαν έρημος,
σα σεληνιακό τοπίο
 
  
 Τούτος εδώ προτιμά την απομόνωση και τα βράχια

τούτος μου θύμησε το αγαπημένο ποίημα
Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις
μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,
μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.

 Μην την εξευτελίζεις πηαίνοντάς την,
γυρίζοντας συχνά κ’ εκθέτοντάς την
στων σχέσεων και των συναναστροφών
την καθημερινήν ανοησία,
ώς που να γίνει σα μια ξένη φορτική.
 
  Ποιός το 'πε?

 Το μεγάλο μανιτού, σύμφωνα με την Ινδιάνικη μυθολογία, ήταν το υπερφυσικό πνεύμα που καθόριζε την ισορροπία μεταξύ της ζωής και της φύσης.

υ.γ. Λίγο πιο πέρα από τους "όμορφους",υπάρχουν οι ομορφιές!!!!

Καλό μας βράδυ

Δευτέρα 29 Ιουλίου 2013

(Mou)Lara Craft(er) vs Batman

Μετά την σχεδόν σιωπηλή χθεσινή ανάρτηση,έρχεται η καταιγίδα του λόγου!
Σαν την απρόσμενη μπόρα που βιντεοσκόπησα μια νύχτα των φετινών διακοπών και λέω να ανεβάσω στο google+ .
Με το Batman σας έχω συστήσει


 
Την αφεντομουτσουνάρα μου,την έχετε δει.Γνωρίζετε λοιπόν τους πρωταγωνιστές της ανάρτησης.Δεν ξέρω "τι" και "εάν" περιμένατε,μα έφτασε η ώρα των αποκαλυπτηρίων της τελικής μορφής του αγαπημένου μου..
Ώώώώώώπα!Μην κάνεις scroll down!
Κατέβα σιγά-σιγά,χωρίς πονηριές.
Δείξε σεβασμό στα χρόνια τα δικά του και τα δικά μου μαζί.Σήμερα θα πολυλογίσουμε,έτσι για να κάνουμε παρέα λίγη ώρα παραπάνω.Ας μας αφιερώσεις λίγα λεπτά.Δε χάθηκε κι ο κόσμος!
Πού ξέρεις?Από όσα διαβάσεις,ίσως κάτι να σου χρειαστεί...
Για την απομάκρυνση της μπίχλας,"δούλεψε" ξεσκονιστήρι και νωπό πανί.με σαπούνι .Εκεί κατάλαβα ότι ,μαζί με το Batman συνταξίδεψα ,εντός του Μπόμπου (το τουτουδάκι μου λέω έται),με τη Sara,τη Mara και τον Bad Meeting....
Αφαίρεση του πρώτου χρώματος με διαβρωτικό και συρματόβουρτσα





και στη συνέχεια γυαλοχαρτάρισμα.
Πρώτα με χοντρό να απομακρυνθούν τα πολλά κι έπειτα ,για λείανση,με ψιλό.



Αλλά  ΓΥΑΛΟΧΑΡΤΑΡΙΣΜΑ ΣΟΥ ΛΕΩ!!!!Άμα βαριέσαι,αγάπη μου,και δουλέψεις τριβείο,πάλι το ίδιο αποτέλεσμα θα έχεις στο τραπέζι,αλλά μην παραπονεθείς που κρέμασαν τα μπρατσάκια από τα χεράκια σου....αφού τεμπελιάζεις και δε συνδυάζεις το crafting  με gym!(ακούτε νεράϊδες,ή κωφεύετε επιλεκτικά?οεο?)Καλό θα είναι ένα τελικό πέρασμα με μαλακό πανί βρεγμένο σε σαπουνόνερο,για πιθανά υπολείμματα του διαβρωτικού.(προνόησε,καλό μου,για να μην κλάψεις...)
Έγινε "πένα"!
 
Οι φθορές του χρόνου πολλές και βαθιές.
 
 
 
Το είδα από την αρχή,αλλά όντας "μελαχρινός",κάπου λειτούργησε σαν καμουφλάζ στη γενική εντύπωση.Τι κάνει το μαύρισμα στην κυτταρίτιδα?Α,γεια σου!Αυτό ακριβώς!!! 
Λεπτομέρεια της επιφάνειας!Θαυμάστε τι έκαναν οι τεχνίτες σχεδόν 80 χρόνια πριν (ίσως και παραπάνω...).

Θηλύκωσε τα φύλλα προκειμένου να δημιουργήσει μεγαλύτερη επιφάνεια!!!!!!!!!Δεν έχει κόλλα ούτε για δείγμα.Ο μάστορας που τον δημιούργησε ,δούλεψε ΜΌΝΟ με βίδες και καρφιά!ΥΠΟΚΛΊΝΟΜΑΙ !!!!!!!
Ενώ τον σκεφτόμουν transparent πράσινο (είπαμε,έχω κόλλημα με την απόχρωση) έβλεπα πως αυτό θα ήταν αδύνατο.Με τόσο στόκο που χρειάστηκε,



δεν του ταίριαζε το διάφανο χρώμα.Θα ήταν opaque στα στοκαρισμένα...
Τον σταθεροποίησα με ατσάλινες "γωνιές" σε οκτώ στρατηγικά σημεία (συνδέσεις καπακιού με πόδι και συνδέσεις ποδιών με αρχικές τραβέρσες,κάτω από τη θέση των συρταριών) και πρόσθεσα τραβέρσες ανάμεσα στα πόδια.(YESSSSSSSSSSSS!Super το κρουστικό,τελικά!)



Να που φάνηκε χρήσιμη η βάση που μαζεύτηκε επίσης από το δρόμο.(Έγινε τραβέρσες για τον Batman  )

 Οι βίδες,είναι οι τεράστιες που χρησιμοποιούν να κρεμάσουν τα ντουλάπια στις κουζίνες.Δουλέψτε το κρουστικό σε πόδι και τραβέρσα χωριστά,εάν το μήκος του τρυπανιού δεν αρκεί.(Μικρό μου βούρλο,σε αυτή την περίπτωση,μέτρα σωστά για να μην τρυπήσεις αλλού ντ'αλλού και στοκάρεις μετά...)Στη νοερή συνομιλία που είχα μαζί του,του ανακοίνωσα πως θα βασιζόμασταν στο κρακελέ.Συμφωνήσαμε ένα κεραμιδί για βάση


 κι ένα γκριζομπέζ για το "άνοιγμα¨. 
ΠΑΤΑΓΏΔΗΣ ΑΠΟΤΥΧΊΑ!!!!!!!!!!!

ΠΑΤΑΓΩΔΈΣΤΑΤΗ ΟΜΩΣ!!!!!!!!

Για γέλια και για κλάματα ο Batman!!!
Ήθελα να αρχίσω τις κλωτσιές από τα νεύρα μου!
Τζάμπα τα 19€ για το κρακελέ,τζάμπα τα άλλα 10€ για το γκριζομπέζ,τζάμπα ο κόπος και το όνειρο για εμένα αλλά κι εκείνον....
Σταθήκαμε απέναντι σαν να αναμετριώμαστε.
Όχι,δε θα του έλεγα "αντίο",γιατί είμαι ερωτευμένη και θα το παλέψω.Γιατί ήταν καρμικό που συναντηθήκαμε και σμίξαμε.
Πάλι έξω τα γυαλόχαρτα και πάλι από την αρχή...
Εκείνος να πονά από το τρίψιμο,κι εγώ να έχω φάει τα χέρια μου πια...
Πήρα ότι είχε απομείνει από την τεχνοτροπία του τοίχου,ανακάτεψα με κεραμιδί της βάσης και τον άρχισα στα χάδια με το γάντι (κυριολεκτικά).Φτάσαμε εδώ





Αποκαμωμένοι κι οι δυο,είπαμε πως θα σκεφτόμασταν τη συνέχεια της σχέσης με ηρεμία.Εγώ θα έφευγα διακοπές (η κλασική "μουλάρα" που θέλει χρόνο και απομόνωση γιατί όσο πιέζεται από παντού βλέπει τις χημειοθεραπείες να ξανάρχονται),κι εκείνος θα με περίμενε στη βεράντα.
"Θα σταθώ στη σκιά και θα περιμένω,όσο κι αν σου πάρει.Θα σταθώ εδώ,έξω και θα κοιτώ τη στροφή.Θέλω να σε δω να γυρνάς"μου φάνηκε πως είπε σαν τον χαιρέτησα.
Αχ,και να 'ξερες τι μου θύμησες,ρε Batman...!
Σα γύρισα,τα πρώτα φιλιά και κανάκια ήταν του Shasha,ακολούθησε η μάνα μου ,που έκανε το υπομονετικό dogsitting όσο λείψαμε,και βγήκα ανυπόμονα έξω να τον ανταμώσω.Πέρασα το χέρι μου στη ράχη του.
Σκόνη της απουσίας.
Απόδειξη πως εκείνος με περίμενε όπως ακριβώς μου είχε τάξει.
"Θα τα πούμε,μωρό μου,μόνοι μας"του ψιθύρισα ενώ η μάνα μου έβγαινε από την κουζίνα ρωτώντας,ταυτόχρονα,πώς περάσαμε.
"Τι?" τσίριξε απορημένα σα να μην είχε ακούσει κάτι που την αφορούσε.
"Τίποτα,μάνα.Τίποτα.Όλα καλά"
Αν κοιτούσε πιο βαθιά στα μάτια μου,εκείνη τη στιγμή,θα έβλεπε τον Batman έτοιμο.
Έτσι λοιπόν,το Σ/Κ που δεν πάω για μπάνιο,για πολλούς και διάφορους λόγους,έμεινα εδώ μαζί του ώρες πολλές,αγκαλιαστήκαμε,ερωτευτήκαμε,τα'παμε,τα 'πιαμε (εκείνος άχρωμο βερνίκι για deck κι εγώ μπύρες) και καταλήξαμε πως αγαπάμε κι οι δυο τα καλοκαίρια,



 

το χρώμα,



τη φθορά
 

 κι υποσχεθήκαμε να κρατήσει χρόνια αυτή η σχέση.
Θα ζήσουμε πολλά μαζί,ίσως να τροποποιήσουμε ξανά το αρχικό όραμα για να μη βαρεθούμε,ίσως πάλι δεν αλλάξουμε τίποτα στο φόβο μη χαθούμε,ίσως... ίσως...Ας αποφασίσει εκείνος "τι".
Την καλημέρα μου με κατάμουτρα κεραμιδομπορντώ φιλιά,πασαλειμένα χείλη από το δικό του χρώμα... κι αύρα της θάλασσας που πάω να συναντήσω.

Κυριακή 28 Ιουλίου 2013

Le temps des gitans

...
 
 
 

 


 
Καμιά φορά σωπαίνουμε,όχι γιατί δεν έχουμε κάτι να πούμε,αλλά γιατί επιθυμούμε να καταλάβουν τη σιωπή μας,όσοι μπορούν
Θεωρήστε τη μουσική και τις εικόνες σα μια σιωπή που αφουγκράζεστε
Καλή σας μέρα
 
ΥΓ Ο αμέθυστος,δεν ξέρω τι κάνει με το κρασί,σύμφωνα με τον αρχαίο μύθο,στη μπύρα πάντως δεν λειτουργεί!
 


Παρασκευή 26 Ιουλίου 2013

Λοβοτομή ξέρει να κάνει κάποιος εκεί έξω?

Ουφ και ξανά ΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦ!
Λέγεται πως εάν ο άνθρωπος δεν μπορούσε να αναστενάξει,για να αποβάλει αυτό τον "περίεργο" περίσσιο αέρα,θα ΈΣΚΑΓΕ!
Μα την αλήθεια το πιστεύω και το νοιώθω!
Μήνες παλεύω με τη λογική μου να δαμάσω το πώς αισθάνομαι.Μάταια!Κλωθωγυρνάω τις ίδιες σκέψεις σε μια "αρρωστημένη" επανάληψη.Κι αυτό που με σκοτώνει πιο πολύ είναι τα όνειρα του ύπνου!Βαλτά ,σου λέω,να μη βρω ησυχία ούτε εκεί!
Κι έτσι θεριεύει, και γίνεται πιο έντονη από όλα η ανάγκη για φευγιό.
Λες και μου φταίει το σπίτι,οι τοίχοι,τα αντικείμενα,ο τόπος.ένα πράγμα...κι αρχίζω "ανακαίνιση" στο χώρο,χαρίζω έπιπλα,πράγματα ,κι όσο βλέπω πως ούτε αυτό "πιάνει" θέλω να ΦΥΓΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ λες κι όσο πιο πολύ οδηγώ,κι όσο πιο πολύ πατάω το γκάζι θα ξεφύγω...από μένα...
Η Pepi,η Nicol και πρόσφατα στο τηλέφωνο κι η Areti ,λένε πως είμαι η "χαρά" της γειτονιάς...
Ή εσείς με δουλεύετε ή εγώ το κάνω καλύτερα από εσάς!(το δούλεμα,ντε)
Έχω το "χάρισμα" να σαρκάζω τον εαυτό μου και τις καταστάσεις!Μου στάζω δηλητήριο σαν τον σκορπιό στον κίνδυνο που απελπισμένος στρέφει επάνω του το όπλο του!
Όσοι με έχουν ζήσει,ξέρουν πως το χιούμορ μου είναι σχεδόν "βρετανικό"... δε "λυπάμαι" τους άλλους μα πιο πολύ δε "λυπάμαι" τον εαυτό μου.
Στο νου φέρνω τους στίχους του Σαββόπουλου "Ποιός αλήθεια είμαι εγώ και πού πάω,με χίλιες δυο εικόνες στο μυαλό,προβολείς με στραβώνουν..."
Μα όχι ,ρε Διονύση,εμένα δε με στράβωσαν το φώτα,δε μου φάνταξε κάτι και θαμπώθηκα.Το σκοτάδι μου κακοφαίνεται...
Έσβησαν τα λαμπάκια και τελικά θαρρώ πως, κι αν μεγαλώνει ο άνθρωπος, δεν παύει να φοβάται το σκοτάδι
Έξω σκοτάδι,μέσα μαυρίλα...ΚΑΠΟΙΟΣ Π@ΥΣΤΗΣ ΝΑ ΑΝΑΨΕΙ ΕΝΑ ΦΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΣΣΣ,ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ
Μα τελικά το μόνο φως μοιάζει να 'ναι ο ήλιος,και μόνη ασφαλής μήτρα η θάλασσα!
Εκεί και σήμερα λοιπόν!
"Ανατολικά της Εδέμ"!
Όπου "Εδέμ" η έδρα μου,το καταφύγιό μου,το "home" διότι έτσι το νοιώθω κι ας είμαι σε νοίκι,
"ανατολικά" ΄βάλτε μια κοντινή παραλία της Αττικής.
Άσχετο!Πού πήγατε όλοι φέτος?Έχω κάνει αρκετά μπάνια,καθημερινές εννοείται,εντός Αττικής μα δε συναντάω ψυχή!!!!Στα πενήντα μέτρα οι "γείτονες" και τα συμπράγκαλά τους!Όχι πως χαλιέμαι,ίσα-ίσα,μα έχω απορία αδελφάκι μου!
Από σήμερα λοιπόν να μια εικόνα

κι από τον πάτο που συναντιέμαι μαζί με τα συρματάκια μου άλλη μία

Πού θα πάει!Κάποιος θα βρεθεί να μου κάνει μια λοβοτομή,να λησμονήσω όσα πονούν και να αναπαυτώ με ειρήνη.
Καλά ξημερώματα








Κι όσο εγώ αναρωτιέμαι και χάνομαι,η Δήμητρα διαβάζει από το laptopιόν της τα σχόλιά σας και φωνάζει : "Μαμά,είδες πώς έχεις δυο βραβεία?"Από τη γλυκιά  Anastasia και την εξίσου γλυκιά
Lina .Κοριτσάκια μου,σας ευχαριστώ μα έχω ήδη απαντήσει  εδώ .Φιλιά κατάμουτρα ,και μάλλον να ξέρετε,εγώ στα βραβεία δεν είμαι καλή.Καμια μούντζα αν απονείμεται,ΚΑΛΟΔΕΧΟΥΜΕΝΗ!

Τετάρτη 24 Ιουλίου 2013

"Διακοπές" στις "διακοπές" γίνεται?

Βρε,βρε σαν τα χιόνια!!!!!
Πάλι πίσω...
Πού?
Σε τι?
Για ποιο λόγο?
Διέκοψα κάτι ή μήπως όχι?
Διέκοψα τη ζωή μου με "διακοπές" ή διακόπτω τις "διακοπές" για να γυρίσω στη ζωή μου?
Το σίγουρο σε όλα αυτά είναι πως για μέρες με σέρβιραν,μου έστρωναν το κρεββάτι,χάρηκα ήλιο,απόλαυσα θάλασσα.ήπια μπύρες,είδα κεραυνούς,βράχηκα στην καλοκαιρινή μπόρα,έκλαψα,γέλασα κι από ένα "μπαλκόνι στο Αιγαίο" βρέθηκα απόψε σε μια βεράντα των Δυτικών Αττικών Προαστίων!
Κάθε φορά μοιάζει με όνειρο που ξυπνάς και το χάνεις.
Το "χάνεις"?
Γιατί?
Μήπως δε μπορείς να το ξανακάνεις?
Hellooooooooooo!!!!!!
Κορινού,σύνελθε!!!
Ιούλιος ακόμα!Στο τέλος του μεν,Ιούλιος δε!
Έπεται κι ο Αύγουστος.Κι αυτός καλοκαίρι είναι.Μα να σου πω,κι ο Σεπτέμβρης πάλι καλοκαίρι είναι!
Στρώσε λοιπόν το πωπώ σου,κάνε κανά κοσμηματάκι,πούλα τα κι άντε στην ευχή του Θεού και πάλι!
Σε ένα παιδικό ταινιάκι ακούγεται το "κορυφαίο" : ΟΠΟΥ ΓΗΣ,ΚΑΤΑΓΗΣ!!!!!!!!!
Ας διακόψω λοιπόν τις "διακοπές" με λίγη ανιαρή ζωή (βαψίματα,καθαρίσματα),ας δημιουργήσω γιορντάνια του πολέμου με σύρμα και πετράδια κι ας τα αποχωριστώ για να μπορώ να ΦΥΓΩ,ΘΕΕ ΜΟΥ ΝΑ ΦΥΓΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ
Κι εν τω μεταξύ ,όλο και κάπου θα αλητεύω,μέρα ή νύχτα,πλάϊ σας,απέναντί σας,ίσως στο διπλανό σκαμπώ,στην ίδια παραλία,διασχίζοντας τα ίδια μονοπάτια.
Από "όπου" ήρθα,έφερα "παγωμένες στιγμές",φωτογραφίες ντε!
Να,
ήταν κάπως έτσι
Από το "μπαλκόνι στο Αιγαίο".Μόνιμος τόπος διαμονής από το 2008

 
Ο Vambir

Η γοργόνα μου αγκαλιά με τη Broken tail

Η Broken tail,μαυρίζει κυριολεκτικά!

Οι γοργόνες μου,η φιλεναδοκουμπάρα μου και ο θησαυρός μου στην αγκαλιά της νονάς

Όσο κι αν μεγαλώνει,παιδί παραμένει!

Μια αχνή φλόγα να δίνει ελπίδα στο σκοτάδι

Η αφεντομουτσουνάρα μου ,με τις κακές της συνήθειες
(μπύρα και τσιγάρο)

"κι όλο καπνίζω,και καπνίζω που θα πάει αυτό..."
 
Του Θεού ένα δώρο από τα πολλά

Ναι,
εκεί που μου δείχνεις θα πάμε,
στο υπόσχομαι!

Θα ταϊζουμε γάτες
 
Θ' αγναντεύουμε τη θάλασσα

 
 

Θα φτιάχνουμε στολίδια με άχρηστα μέταλλα


Θα τα "παίζουμε" όλα κορώνα


ή γράμματα
 
Και θα θαυμάζουμε τον ήλιο να ανατέλει
 
 
Καλό σας βράδυ!